De aanbouw is klaar. De afwerking nog. Veel schilderwerk, de vloer isoleren, tapijt leggen (dat kan ik tenminste; van m'n broer geleerd) elektriciteit, de propaantank nog op z'n plaats, kortom, de finishing touch.

Oma en de kids vinden schilderen leuk. En na het afplakken van de groene stukken is binnen de lijntjes kleuren met échte verf heel makkelijk.


Schilderen doe je met z'n allen
Het schilderteam

 
Het schilderwerk gaat heel goed. Onder de bezielende leiding van Oma wordt de hele aanbouw in korte tijd opgeknapt.

Verbazingwekkend wat een verfje al niet doet.

 
Binnen is er nu ook geschilderd, door Oma, die van geen ophouden weet. Op de vloer heb ik polystyreenplaten van 3 cm gelegd. We moeten er tenslotte de winter mee door.

Bovenop de isolatie ligt hardboard. Het veert leuk als je eroverheen loopt. Nu nog een Kwantum tapijtje, en klaar.

Eva kan het nog niet allemaal geloven. Dat ze haar eigen kamer van 4 bij 6 zal moeten verlaten en deze kamer van 2.60 bij 3.80 met haar broertje van 10 zal moeten delen.

Maar ja, er is geen ontkomen meer aan. 		Eva en Michel
Mooie caravan, nietwaar?


Het is nu helemaal klaar. De gordijnen hangen, het gas is aangesloten, de electriciteit werkt (drie groepen, mét aardlekschakelaar), er kan geen wind meer onder de caravan door.

We beginnen maar met inrichten, maar het voelt nog altijd raar dat we hier gaan wonen.

De praktijk zal moeten uitwijzen hoe we hier met z'n zessen op slechts 52 vierkante meter en een minimum aan huisraad zullen "overleven".

 
Ook vanaf de weg ziet het er goed uit.
Het is geen huis, maar we zijn ervan overtuigd dat het ons hier goed zal bevallen. Knus. Gezellig, net vakantie. Maar dan wat langer.

Vanaf de weg gezien

Een onopvallende caravan


De caravan valt nu, in de nazomer, niet eens zo erg op. Dat zal straks wel anders zijn, als de blaadjes weg zijn.

Terug